Τρίτη 16 Απριλίου 2013

ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ!!!







Είναι
ένα γεμάτο σπίτι και όλα είναι εδώ. Όλα. Ότι θα ήθελε να αποκτήσει ένας κοινότατος άνθρωπος θα το βρει εδώ. Σαν ένα κουκλόσπιτο το οποίο είναι πίσω από ένα τζάμι και κανείς δε μπορεί να δει μέσα του. Είμαι ολότελα εκδιωγμένος κ μόνος κάθομαι στη μεγάλη ξύλινη καρέκλα. Το τζάκι δε σταμάτησε να καίει εδώ και μέρες μιας και ο χειμώνας έχει αρχίζει να δείχνει τα δόντια του κ το κρύο να μπαίνει από κάθε χαραμάδα για να βρει λίγη ζεστασιά κ αυτό.
Όλη
η ζωή μου είναι εδώ. Και όμως για μένα το σπίτι είναι άδειο. Λείπεις εσύ, το χαμόγελο σου, η παρουσία σου, το γέλιο σου και το δάκρυ σου. Νιώθω σα ζωγράφος ο οποίος βλέπει ένα τέλειο τοπίο, αλλά του έχουν πάρει τα πινέλα. Σε μένα δε ξέρω αν τα πήραν ή αν δε διεκδίκησα αρκετά εγώ την κατοχή τους.
Δε
με νοιάζουν τα πλούτη γιατί η καρδιά μου δεν έχει νέα συναισθήματα. Είναι σαν το νερό έξω αυτή τη στιγμή, παγωμένο, και μόνο που το βλέπεις φοβάσαι να το αγγίξεις.
Ζω
με τις δικές σου αναμνήσεις κ το δικό σου άρωμα. Το μαντήλι σου ποτέ δε γύρισες να το πάρεις και να μπορέσω να σου δείξω ότι τίποτα δεν έχω αλλάξει στο σπίτι. Είναι όπως το ήθελες. Άλλαξα αυτό που πάντα παρακαλούσες. Εμένα. Έγινα αυτό που ήθελες και τώρα έχω και εμένα και εσένα μέσα μου. Έχω τα πάντα, τότε, θα μου πεις. μου λείπουνε τα μάτια σου, το γέλιο σου, η σιγουριά σου και η αυτοπεποίθηση που έχεις όταν περπατάς.

Σε κουβαλάω παντού, κάθε στιγμή κάθε λεπτό...
Μονόδρομος
χωρίς επιστροφή η σκέψη σου. Σε περιμένω να έρθεις πίσω. Θα μπορούσα να προξενήσω τα πάντα σε μένα για να σε φέρω εδώ δίπλα μου. Να καθίσεις ξανά στον μεγάλο καφέ δερμάτινο καναπέ και να μου μιλάς με τις ώρες την ώρα που εγώ δε θα μπορώ να πάρω την ματιά μου από πάνω σου. Φοβάμαι πολύ το αύριο γιατί με σένα ένιωθα ότι περπατούσα σε ασφαλή τοπία. Ξέρεις τόσο καλά να βάζεις σε τάξη όλα τα πράματα. Με μένα παιδεύτηκες πολύ και σε κούρασε.
Πλέον
το μόνο που θέλω είναι να γυρίσεις και διαβάσεις τα γράμματα που ποτέ δε σου έστειλα. Είναι γεμάτα έρωτα, πόνο, άγχος, φόβο, λατρεία, εκδίκηση και χιλιάδες γιατί σε κάθε λέξη.
Παίρνω και πάλι μία ανάσα και πέφτω στα νερά μου...
Είναι 
πολύ δύσκολο να παλεύεις με το τέρας των αναμνήσεων μα ελπίζω να τα καταφέρω. Ό,τι και αν συμβεί θα είναι ευπρόσδεκτο γιατί εγώ θα το έχω προκαλέσει και αυτό.
Πάω
να βάλω και πάλι τα φτερά μου. Σε όποια κατάσταση και αν είναι. Θα αφήσω μόνο ένα χαρτάκι έξω από την εξώπορτα. 
Η πόρτα των συναισθημάτων μου είναι ανοικτή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου